"[...] κι έτσι ξαφνικά βρέθηκε ξανά, εκεί όπου έσκαγαν τα κύματα...
Δεν είχε αλλάξει σχεδόν καθόλου,
μόνο που αν πήγαινες κοντά και κοιτούσες πιο προσεκτικά και χμ... υποψιασμένα, έβλεπες ότι στο χερούλι ήταν γραμμένο με μικρά καλλιγραφικά ασημένια γράμματα το εξής:
"Follow me to the Moon, and push fast your pedal"
Αν και ήταν μια απόφαση της στιγμής, σκέφτηκα να το ρισκάρω.
Το χρωστούσα εξάλλου στον Jim και τo Moonlight Drive του που με ταξίδευε μέχρι τότε..."
Κάπως έτσι έλαβε τέλος για μένα η Αναζήτηση της Χαμένης Ομπρέλας το καλοκαίρι που μας πέρασε...
Η Ομπρέλα,για μένα, δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από ένα σύμβολο ηρεμίας, αρμονίας, ίσως και ελευθερίας. Αν τη χάσεις, είναι σα να χάνεις την Πυξίδα σου.
Τότε, το μόνο που μένει είναι να ορίσεις εσύ που βρίσκεται. Όσο κι αν ψάχνεις, δεν πρόκειται να βρεθεί τυχαία. Εσύ την ορίζεις. Μ' ένα ξύλο, σε μια παραλία χαράζεις τ'όνομά της. Εδώ όμως δεν επαληθεύεται ο στίχος του Σεφέρη. Εδώ δε φυσάει ο Μπάτης για να σβήσει τη γραφή...
